2 Temmuz 1993 Tarihinde Sivas’ta 33 aydınımızın yakılarak katledilmelerini; aradan 16 yıl geçmiş olmasına rağmen gerçek faillerin cezalandırılmamış olmasını ve bu katliamı engellemeyenleri kınıyoruz.
2 Temmuz, Aydın ve alevi insanı üzerinden Laik ve sosyal Atatürk Türkiye’sine karşı yapılmış haince bir saldırıdır.
2 Temmuz, mollaların ve ırkçıların, türban ve sakallarının arkasındaki gerçek yüzlerinin beyinlere kazındığı bir vahşettir.
2 Temmuz,Türkiye tarihinin kara bir lekesidir.
2 Temmuz, Alevi insanını ötekileştirme sürecinde bir köşe taşıdır.
2 Temmuzda Türkiye’nin aydınları bir kez daha ağır bir bedel ödemiştir. Gerçek faillerin hak ettiklerin cezaları almamış olması yaşanan acıyı daha fazla arttırmıştır.
2 Temmuz, Alevi insanının zaman kaybetmeksizin yoluna ve birbirlerine; şeksiz gümansız ve çok daha sıkı bir şekilde sarılmasının ve sahip çıkmasının yaşamsal bir zorunluluk olduğunu ortaya koymuştur.
2 Temmuz, Türkiye’de aydınların ve Alevilerin üzerinde son derece örgütlü, sistemli ve acımasız oyunlar oynandığının acı bir hatırasıdır.
2 Temmuz, “bir kesimin gazını almak için”, aydınların hayatlarının hiçe sayılabileceğin in ve aydınlara ne kadar vahşice zulmedilebilece ğinin somut bir örneğidir.
2 Temmuz, bir insanlık trajedisidir.
Sorumluluk sahibi Alevi kurumlarının 2 Temmuzlardan ders almış olmaları gerekir. Bunun somut göstergesi, öncelikle bir “inanç birliğinin”, sonrasında da “siyasi bir birliğin” bir şekilde temin ettiklerini ortaya koymaları olacaktır. Yoksa korkuyoruz ki yeni 2 Temmuzlar kaçınılmazdır. Tarihler, mekanlar, senaryolar, kişiler değişecek ama benzer acılar maalesef yine yaşanabilecektir… Kurumlar arasındaki ayrışma ve diyalogsuzluk toplumumuzu her yönden etkisizleştirme ktedir. Aleviliğin asıl sıkıntıları çok başlılık ve dağınık yapısıdır, bunun aşılması gerekmektedir. Aleviliğin sorunlarının yine aleviler çözebilir. Sadece 2 Temmuzlarda, Alevi çalıştaylarında siyasi ve maddi beklentilerle değil, her fırsatta bütün kurumları sağduyuyla, sorumlulukla ve inançla bir araya gelebilmeli ve bir arada durabilmelidir. Çünkü Alevi insanının sorunu günü kurtarmak değil geleceği kurmaktır. Alevi toplumu daha fazla zaman kaybetmemelidir .
Bir daha 2 Temmuzlar yaşanmasın. Erlerimize, Pirlerimize, Yolumuza, İzimize ve birbirimize sahip çıkalım; bir olalım, diri olalım…
Semahımızı kul ateşi ile yakılarak değil, Ali aşkı ile yanarak dönelim…
2 Temmuz 1993’de Sivas’da , ateşte semaha dönen değerli canları saygı ile anıyoruz…
Unutmadık, unutturmayacağız…
